Description

تاریخ ارسال به چاپخانه: 1391/12/28
تاریخ ارسال به صحافی: 1392/01/20
یکی از ارکان سعادت، تربیت است که هدف از آن، پرورش دادن جسم و روح انسان است؛ به‌گونه‌ای که به کمال شایسته‌ی خود برسد. و با توجه به روایات وارده از ائمه (ع) مرحله‌ی آغازین تربیت، به قبل از ازدواج برمی‌گردد. ولی مهم‌ترین و حساس‌ترین مرحله‌ی آن، دوران بارداری می‌باشد؛ چون جنین در شکم مادر عضوی از او و تحت تأثیر مادر است، پس کلیه‌ی تحولات روحی-جسمی، صفات اخلاقی پسندیده و ناپسند مادر در جنین مؤثر است.
بنابراین طفل در رحم، تحت تأثیر 1- عوامل مادی (غذا و سن مادر، دارو و بیماری‌ها، تشعشعات و عامل ار-هاش) 2- عوامل روانی (غم‌ها، شادی‌ها، ترس‌ها، اضطراب‌ها، اندیشه‌های درست و نادرست) 3- عوامل جوی (طوفان، زلزله و...) می‌باشد؛ پس با این بیان اهمیت رحم مادر در خوشبختی و بدبختی فرزند به‌خوبی روشن می‌شود.
لازم به ذکر است که بیان شود؛ پدران نیز مسؤولیت خطیری در دوران بارداری مادران عهده‌دار هستند که از همه مهمتر تهیه‌ی غذای حلال و پاک برای مادر می‌باشد.
آشنایی با نحوه‌ی رشد جنین در مراحل مختلف، از اصول اولیه‌ی تعلیم و تربیت است، چون بسیاری از مسائل؛ همچون سازگاری عاطفی، میزان هوش و قدرت عاطفه و یادگیری کودکان، اساساً متأثر از این دوره‌ی حیات است. با توجه به توصیف نیکوی قرآن مجید و نیز بر اساس مطالعات انجام شده، شکل جنین پس از ماه چهارم، شبیه قیافه‌ی آدمی می‌شود و در همین زمان است که خداوند از روح خود در جنین می‌دمد؛ پس در این هنگام تحول عظیمی در روند رشد آن ایجاد می‌گردد، و در این شرایط تأثیرگذاری بسیاری از محرک‌های محیطی و عوامل عاطفی و روانی بر جنین فوق العاده چشمگیر می‌شود.
ازاله و از بین بردن نطفه بعد از تحقق و استقرار آن، سقط جنین محسوب می‌شود و در همه‌ی ادیان الهی به حرمت آن اشاره شده است؛ چون سقط جنین، پایمال کردن آشکار و علنی حق حیات انسان و کودک متولد نشده است که سلب حق حیات انسانی آن هم از ضعیف‌ترین و بی‌دفاع‌ترین قشر انسانی یعنی جنین، شرعاٌ و عقلاٌ یک ظلم بزرگ است و اقدام به چنین کاری جنایت، حرام و موجب دیه می‌باشد.
موضوع: ادبی هنری- سایر
عمومی-مذهبی